| dc.description.abstract | De Nederlandse overheid heeft de plicht om kinderen te beschermen wiens ontwikkeling door een vechtscheiding in gevaar komt. Critici stellen dat de overheid hierin ineffectief is, doordat zij het probleem opdeelt in een juridische en zorggerelateerde component. Juridische en emotionele geschillenbeslechting worden verkokerd aangepakt, terwijl het probleem integraal benaderd zou moeten worden. Meer en intensievere samenwerking tussen professionals in de aanpak vechtscheidingen, zou ertoe kunnen leiden dat de overheid beter in staat is kinderen in een vechtscheiding te beschermen.
Een sociale netwerkanalyse liet zien dat er door professionals werkzaam rondom vechtscheidingen in aanzienlijke mate wordt samengewerkt. Daarnaast kwam naar voren dat professionals die intensiever samenwerken, meer tevreden zijn over de samenwerking en vechtscheidingen effectiever kunnen de-escaleren. Dit lijkt de klacht dat er niet zou worden samengewerkt te nuanceren. Sommige professionals werken intensiever samen dan anderen: raadsonderzoekers, jeugdhulpwerkers en jeugdbeschermingswerkers werkten gemiddeld genomen het meest intensief samen. Voor jeugdhulpwerkers en jeugdbeschermingswerkers zou dat kunnen worden verklaard doordat zij in toenemende mate proberen om alle professionals rondom een gezin ‘aan tafel te krijgen’. (Advocaat-)mediators, psychologen en (psycho)therapeuten en (sociaal)maatschappelijk werkers werkten wat minder intensief samen. Het minst wordt samengewerkt door advocaten. Het zou kunnen dat voor hen het behartigen van de belangen van een cliënt op gespannen voet staat met het meer consensusgerichte samenwerken.
Uit de hiërarchische multipele regressiemodellen kwam naar voren dat samenwerking door professionals werkzaam rondom vechtscheidingen zich vooral voordoet binnen de eigen professie. Zorgprofessionals werken meer samen met andere zorgprofessionals, en juridisch professionals werken meer samen met andere juridisch professionals. In de regressiemodellen was professie de sterkste voorspeller voor de intensiviteit van samenwerking. In de context van samenwerking met zorgprofessionals bleken ook de inschatting van het eigen vermogen om samen te werken, en de aanwezigheid van leiders die het samenwerken stimuleren, significante voorspellers voor de intensiviteit van samenwerking. Hieruit volgt dat, wanneer men samenwerking met zorgprofessionals wil intensiveren, het zinvol lijkt om interventies te plegen zoals bij- en nascholing over samenwerking voor professionals, en ervoor te zorgen dat leidinggevenden samenwerking door hun ondergeschikten stimuleren.
In de context van samenwerking met juridisch professionals werden geen significante voorspellers gevonden naast professie. Deze verschillen kunnen mogelijk worden verklaard door de aard van de taak: juridisch professionals werken meer in opdracht van de cliënt dan zorgprofessionals, die soms in het drang- of dwangkader hun werk uitvoeren. De mate waarin de cliënt keuzevrijheid heeft, zou invloed kunnen hebben op de mate waarin professionals werkzaam voor de cliënt kunnen samenwerken met anderen. Bovendien tonen deze verschillen aan dat het opgestelde model niet even robuust is voor verschillende contexten, en pleit daarmee voor aandacht voor de specifieke context van een samenwerkingsverband.
Veel signalen wijzen erop dat een meer intensieve samenwerking door professionals werkzaam rondom vechtscheidingen ertoe kan leiden dat de overheid beter in staat is haar plicht te vervullen om kinderen te beschermen wiens ontwikkeling door een vechtscheiding in gevaar komt. Dit onderzoek heeft een eerste antwoord gegeven op de vraag hoe je de specialisten samenbrengt, en wat een intensieve samenwerking kan voorspellen. | |
