| dc.description.abstract | Deze masterscriptie is een interpretatief onderzoek naar de betekenisgeving van het carrièreperspectief door vrouwelijke universitaire afstudeerders aan de Universiteit Utrecht en welke invloed dit heeft op hun loopbaan. De aanleiding van dit onderzoek is de problematiek omtrent de kansen en de mogelijkheden van de Nederlandse vrouw op de arbeidsmarkt en dan met name het lage aantal vrouwen op topfuncties. Ondanks de landelijke regulering met een wettelijk streefcijfer van minimaal 30% vrouwen in de raden van bestuur en raad van commissarissen van grote vennootschappen voor 2020, lukt het bedrijven niet om vrouwen topfuncties te laten bekleden en andersom lukt het vrouwen ook niet door te groeien naar een topfunctie (Bussemaker, 2015).
Mijn onderzoek richt zich op het tweede aspect, met de nadruk op de manier waarop vrouwelijke universitaire afstudeerders die de arbeidsmarkt gaan betreden betekenisgeven aan hun carrièreperspectief. Vrouwen blijken uit de arbeidsrapporten van het SCP vaker ontevreden met de huidige baan en toekomstperspectief dan mannen, bovendien werken ze vaker deeltijd. Dit verschil ontvouwt zich al heel vroeg, de oorzaak hiervoor is onbekend. Om die reden wordt de jonge vrouwelijke universitaire afstudeerder in dit onderzoek genomen als startpunt, omdat zij aan het de start staat van haar carrière. De hoofdvraag van dit onderzoek is dan ook: “Hoe geven vrouwelijke universitaire afstudeerders van de Universiteit Utrecht betekenis aan hun carrièreperspectief?”.
De algemene conclusie van het onderzoek is dat de vrouwelijke universitaire afstudeerders betekenis geven aan hun carrièreperspectief door middel intrapersoonlijke en interpersoonlijke processen (Markus & Wurf, 1987). Intrapersoonlijke processen zijn de processen gericht op het ontwikkelen van relevante zelfkennis, meesterschap en de motivatie. De interpersoonlijke processen zijn de processen als sociale perceptie, sociale vergelijking en sociale interactie met anderen (Markus & Wurf, 1987). Hierin is het zelfbeeld is een belangrijk intrapersoonlijk proces gebleken. De betekenisgeving van het zelfbeeld is volgens de self-efficacy theorie van Bandura (1977) bepalend of een persoon een bepaalde handeling uitvoert. Het merendeel van de vrouwen uit dit onderzoek ambieert geen topfunctie vanwege een lager zelfbeeld door het ontbreken van vrouwelijke rolmodellen. Dit lage zelfbeeld komt ook voort uit socialisatie. Zo geven de vrouwen een minder positieve betekenis aan het zelfbeeld wat als gevolg heeft dat respondenten eerder voor een alfa profiel kozen op de middelbare school in plaats van een bèta profiel omdat zij zichzelf daar niet toe in staat achten of worden geacht door hun omgeving, waardoor ze bijna gedwongen waren een alfa studie te kiezen. Veel van deze “vrouwelijke studies” sluiten aan op sectoren waar de baangarantie en ontwikkelingsmogelijkheden laag zijn (Emancipatiemonitor, 2016). De kans om te ontwikkelen tot een topfunctie is dus ook lager. Desondanks zien de vrouwelijke universitaire afstudeerders de toekomst op de arbeidsmarkt positief in. Alle respondenten streven naar een baan na het afronden van de studie en zien hun sekse allereerst niet als een obstakel. Pas wanneer de respondenten een gezin willen stichten denken zij dat dit negatieve gevolgen kan hebben voor de carrière, want zo blijkt, dan staat voor deze vrouwen het moederschap voorop en zullen ze de carrière aan hun voorbij laten gaan. Omdat mannen in dat geval een goedkopere keuze zijn voor het bedrijf en verwacht wordt dat een bedrijf daar eerder voor kiest. Bovendien is een carrière combineren met moederschap haast onmogelijk volgens de respondenten, wanneer je voor een carrière kiest zullen je kinderen daaronder leiden. | |
