Regionaal samenwerken aan intersectorale arbeidsmobiliteit

Abstract

Intersectorale arbeidsmobiliteit komt op dit moment nog relatief weinig voor als gevolg van de verschillende arbeidsovereenkomsten die per sector gelden en de geringe samenwerking tussen partijen die een relevante rol spelen op de arbeidsmarkt. Om deze redenen hebben het kabinet en de sociale partners de Regeling cofinanciering sectorplannen in het leven geroepen, waarmee zij de samenwerking tussen partijen die betrokken zijn bij het arbeidsmarktbeleid willen stimuleren. De overheid vormt samen met de aanvragers van de subsidieregeling een governance netwerk met als doel het verhogen van de intersectorale arbeidsmobiliteit.

Volgens de literatuur zijn zowel de belemmeringen die werknemers ervaren, de ingezette beleidsinstrumenten als de samenwerking binnen een governance netwerk van invloed op de mate van intersectorale arbeidsmobiliteit. In dit onderzoek is door middel van kwalitatieve interviews en een documentenanalyse de volgende vraagstelling onderzocht: Hoe dragen de governance netwerken van de sectorplannen van de sector Woondiensten en van de regio Amsterdam bij aan intersectorale arbeidsmobiliteit en wat zijn hierbij belemmeringen en succesfactoren?

Hoewel de sectorplannen ten doel hebben om de onderlinge samenwerking tussen relevante partijen te versterken, blijkt dit niet zomaar te bewerkstelligen. Het opbouwen van het benodigde vertrouwen vergt tijd. Het risico is dat nieuwe samenwerkingsverbanden verdwijnen na het wegvallen van de cofinanciering vanuit de overheid. Dit terwijl het bevorderen van intersectorale arbeidsmobiliteit een continue proces is en begint bij het creëren van bewustzijn bij werknemers en werkgevers over het belang van duurzame inzetbaarheid.