De aanklager van het Internationaal Strafhof: onafhankelijke jurist of verbindende diplomaat?

Abstract

Deze scriptie onderzoekt de rol van de aanklager van het Internationaal Strafhof ten opzichte van de legitimiteit van het instituut. Door de spanning tussen formele onafhankelijkheid en politieke verbondenheid die in de opzet van het Hof zit, bevindt de aanklager zich in een bijzondere positie. De scriptie focust op de omgang van beide aanklagers van het Hof, Luis Moreno-Ocampo en Fatou Bensouda, met deze permanente spanningsverhouding en onderzoekt welk effect het handelen van de aanklagers heeft op de legitimiteit van het instituut. De scriptie biedt een analysekader voor de handelingspraktijk van de aanklagers gebaseerd op twee ideaaltypen, the logic of appropriateness en the logic of consequences, en gaat uit van de maatschappelijke dimensie van legitimiteit: de acceptatie van de normstelling van de organisatie (het Hof) door degenen op wie de normen van toepassing zijn (lidstaten en betrokken partijen). Door middel van een vergelijkende analyse van de handelingspraktijk van Moreno-Ocampo en Bensouda laat de scriptie zien dat de aanklager van het Hof wel degelijk verschil kan maken voor de legitimiteit van het Hof en dat de competenties van de aanklager daarom enorm belangrijk zijn.