De representative claim van Wmo-adviesraden. Een kwalitatief onderzoek naar vertegenwoordiging door Wmo-adviesraden.

Abstract

In Nederlandse gemeenten zijn Wmo-adviesraden actief; zij geven het gemeentebestuur gevraagd en ongevraagd advies over het te voeren beleid wat betreft maatschappelijke ondersteuning voor kwetsbare burgers. In eerder onderzoek wordt geconcludeerd dat steeds vaker professionals zitting nemen in Wmo-adviesraden, en dat daarmee de ervaringsdeskundigheid die burgers die op persoonlijke titel zitting nemen (Wmo-cliënten) inbrengen meer op de achtergrond verdwijnt. De professionalisering van Wmo-adviesraden heeft daarbij mogelijk negatieve gevolgen voor de ervaren vertegenwoordiging door de doelgroepen van de Wmo. In deze scriptie is de vertegenwoordiging van ouderen door Wmo-adviesraden in kaart gebracht en onderzocht in hoeverre zij daadwerkelijk vertegenwoordigd worden. Dit heb ik gedaan aan de hand van interviews met vijf Wmo-raadsleden en dertien ouderen die Wmo ondersteuning ontvangen. De conclusie die ik geformuleerd heb in deze scriptie is dat de Wmo-adviesraden er goed in slagen de ouderen te vertegenwoordigen, voornamelijk omdat zij vanuit hun werk voldoende expertise hebben om de gemeente te adviseren. De ouderen vinden het belangrijk dat zij vertegenwoordigd worden, maar wie of wat hen precies vertegenwoordigd vinden zij minder belangrijk. Dit is een klassiek fenomeen bij vertegenwoordiging.