Aardrijkskunde Spelen.

Abstract

Het combineren van onderwijs en spel wordt gezien als een manier om de betrokkenheid van scholieren te vergroten. Onderwijs en spel hebben echter verschillende doelstructuren, wat een hoge betrokkenheid binnen leerspellen kan belemmeren (Garris, 2002). Binnen het ontwerpen van onderwijs worden vooral leerdoelen nagestreefd en moet een doelstructuur met een focus op mastery goals volgens Ames (1992) centraal staan. Binnen het ontwerpen van een spel staat vaak een doelstructuur met een focus op performance goals voorop. Door middel van een quasi-experiment in de vorm van een aardrijkskundig leerspel met drie condities (performance goals, mastery goals, combinatie van mastery en performance goals), is onderzocht wat de invloed is van verschillende doelstructuren op de betrokkenheid van leerlingen. Aan het experiment deden in totaal zes brugklassen mee (N = 167) , twee per conditie. Na de les vulden de deelnemers een vragenlijst in waarmee de behavioristische en emotionele betrokkenheid (Skinner, Kindermann, & Furrer, 2009), de perceptie van nut en de doelperceptie werd gemeten. De verzamelde data werd geanalyseerd met behulp van een eenweg ANOVA, een t-test met onafhankelijke groepen en een hiërarchische multiple regressieanalyse. De deelnemers binnen het uitgevoerde leerspel bleken een bovengemiddelde betrokkenheid te hebben. Hierbij vertoonden de deelnemers binnen de conditie met de doelstructuur gericht op performance goals gemiddeld een significant hogere betrokkenheid dan de deelnemers binnen de conditie met mastery goals (Mverschil = 0.26, p < .05) en de conditie met de combinatie van performance en mastery goal (Mverschil = 0.22, p < .05). Perceptie van het doel winnen is beïnvloedbaar en ontwikkelde zich naar verwachting. Perceptie van het doel leren was bij alle condities hoog. Perceptie van nut blijkt een sterke significante voorspeller van de betrokkenheidscore (b* = .57, t = 8.75, p < .001, 95% CI [.18, .29]).