| dc.description.abstract | Antropogene klimaatverandering is een grote bedreiging voor de mensenrechten van zowel de huidige als toekomstige generaties. Deze rechten kunnen beschermd worden doordat landen de handen ineenslaan en hun uitstoot verminderen. Elk land heeft hierin een rechtvaardige bijdrage te leveren, een bijdrage die correspondeert met de verantwoordelijkheid van een land voor het ontstaan van antropogene klimaatverandering. Levert elk land de rechtvaardige bijdrage dan kunnen de ergste gevolgen van antropogene klimaatverandering vermeden worden. Deze bijdrage leveren is een morele plicht. Toch doen niet alle landen wat moreel van hen verwacht mag worden. Het voorkomen van klimaatverandering is een collectieve morele plicht. Als niet elk verantwoordelijk land zijn rechtvaardige bijdrage levert, zijn de andere landen dan verplicht om te compenseren voor de landen die hun plichten verwaarlozen? Hoewel het beschermen van mensenrechten een sterke morele waarde heeft beargumenteren tegenstanders dat het compenseren van andere landen oneerlijk is en dat landen ineffectief zijn in hun pogingen om mensenrechten te beschermen. Er zou daarom volgens hen geen sprake zijn van een morele plicht. Deze thesis zal laten zien dat, hoewel het oneerlijk is, het argument te zwak is om de landen die wel hun rechtvaardige bijdrage leveren vrij te pleiten van verdere morele plichten. Hetzelfde geldt voor het argument van effectiviteit. Daar laat deze thesis zien dat op basis van verschillende scenario’s landen effectief zullen zijn om mensenrechten te beschermen. Kortom beide argumenten zijn niet sterk genoeg en dat betekent dat de landen die wel hun bijdrage leveren op zijn minst een deel moeten compenseren voor de landen die het nalaten hun rechtvaardige bijdrage te leveren. | |
