Relax, I’m just going upstairs to change: Narrative complexity en personageontwikkeling in Stranger Things

Abstract

Personages in het horrorgenre zijn meestal verdeeld in twee partijen: de moordenaar of het monster, en het slachtoffer. De tweedeling loopt verder in termen van gender, als we het hebben over mannelijkheid en vrouwelijkheid: de hulpeloze vrouw als het slachtoffer en de gefrustreerde man als het monster. De manier waarop personages worden geconstrueerd in televisieseries is bepalend voor het verhaal van een dergelijke televisieserie. Narrative complexity, een concept van Jason Mittell, wordt beschouwd als een manier van storytelling die onder andere betrekking heeft op de serialiteit van televisieseries. In dit bachelor eindwerkstuk wordt onderzoek gedaan naar de relatie tussen narrative complexity en personageconstructie van Nancy Wheeler in de Netflix-horrorserie Stranger Things. Als corpus-materiaal is hiervoor het gehele eerste seizoen gekozen, wat op dit moment het enige uitgebrachte seizoen is. De hoofdvraag voor dit onderzoek is: welke rol speelt narrative complexity bij de constructie van het nevenpersonage Nancy Wheeler in het eerste seizoen van de horrorserie Stranger Things? Door informatie over de mise-en-scène uit de acht afleveringen te analyseren is onderzocht hoe narrative complexity opereert in de constructie van het personage Nancy in de horrorserie Stranger Things. De constructie van het personage Nancy in het eerste seizoen kan worden verdeeld in drie rollen: teenager, final girl en woman warrior. Deze rollen lijken als aanvullende lagen elkaar juist te versterken, en niet te vervangen.