| dc.description.abstract | Ter opvolging van de relationele kunst en de generatie van postproductie propageert Bourriaud zijn nieuwe kreet, het Altermodernisme. Een nieuwe mentaliteit, waarin de doodverklaring van het postmodernisme centraal staat. Maar kunnen we stellen dat het postmodernisme als theoretisch model niet meer van toepassing is op de huidige kunstproductie? Oftewel, is het postmodernisme dood zoals Bourriaud dat in zijn manifest Altermodern propageert? In de volgende hoofdstukken en paragrafen worden er aan de hand van verschillende interpretaties verbanden gelegd tussen de theorie en kunstpraktijk, worden esthétique relationnelle, postproduction en het begrip ‘altermodernisme’ geanalyseerd en vergeleken met het postmodernisme. Bovendien wordt er inzicht gegeven in de periode vanaf 1990 tot nu en zal er onder meer aandacht worden besteed aan het globlalisme, engagement, technieken als remixologie en shareware, de positie van het museum, Culture Jamming en de kunstvorm Lowbrow. Voordat hier op ingegaan wordt en de vraag naar de dood van het postmodernisme beantwoord kan worden, moeten we eerst weten wat het postmodernisme inhoudt. Het eerste hoofdstuk zal daarom gewijd zijn aan dit theoretisch model en zal ingaan op de belangrijkste aspecten van het begrip ‘postmodernisme’. | |
