| dc.description.abstract | Om de toegankelijkheid van de eerstelijns seksualiteitshulpverlening voor jongeren te bevorderen is in 2008 een aanvullend centrum voor seksuele gezondheid (Sense) opgericht. Er wordt echter verwacht dat Sense laagopgeleide en allochtone jongeren moeilijker bereikt, terwijl aangetoond is dat juist deze jongeren meer risicovol seksueel gedrag vertonen. In deze studie werd onderzocht welke determinanten ten grondslag liggen aan het praten over seksualiteit en het contact opnemen met Sense. Hiervoor werd er bij 481 participanten (338 autochtonen, 143 allochtonen) een vragenlijst afgenomen, welke is opgesteld volgens de Theory of Planned Behaviour. De participanten werden via scholen voor Voortgezet Onderwijs, jongerencentra, regionale en landelijke internetsites geworven. Uit de studie kwam naar voren dat zowel allochtone als laag opgeleide jongeren een marginaal significant lagere intentie hebben om over seksualiteit te praten, dan autochtone en hoog opgeleide jongeren. De intentie om contact op te nemen met Sense was echter bij allochtone jongeren marginaal significant hoger, dan bij autochtone jongeren. Daarnaast bleek de subjectieve norm bij allochtone jongeren een significant grotere voorspeller op de intentie om contact op te nemen met Sense dan bij autochtone jongeren. Naar aanleiding van deze bevindingen is het aan te bevelen bij de voorlichting van allochtone jongeren zich ook te richten op hun naasten. Hierbij kan gebruik gemaakt worden van rolmodellen. | |
