Het Vlaamse dilemma - Over het Vlaamse taalbeleid en internationale mensenrechten

Abstract

De communautaire strijd tussen Vlaanderen en Wallonië gijzelt in België al decennialang alle facetten van de samenleving. De strijd wordt deels op het Europese toneel uitgevochten. Bij verschillende gelegenheden heeft de Raad van Europa zich uitgesproken over de discriminerende aspecten van de Vlaamse interpretatie en uitvoer van de Belgische taalwetgeving. Die taalwetgeving is gebaseerd op het territorialiteitsbeginsel. Dat wil zeggen dat op Vlaams grondgebied de Nederlandse taal en op Waals grondgebied de Franse taal leidend is. Er verscheen een rapport van het VN-comité tegen rassendiscriminatie over de problemen van Franstaligen woonachtig op Vlaams grondgebied en negatieve artikelen in de internationale media stelden dat Vlaamse gemeenten een vorm van ‘non-violent fascism’ zouden bedrijven. Internationale kritiek was er ook op de Vlaamse Wooncode, waarbij huurders verplicht worden zich het Nederlands eigen te maken.Het fragiele Frans-Nederlandse taalcompromis dat door de eeuwen heen in België tot stand kwam wordt nu mensenrechtelijk in twijfel getrokken. Hoe dit is ontstaan, welke partijen deelnemen aan de discussie en wat zijn de (mogelijke) consequenties voor Vlaanderen en haar positie binnen de internationale gemeenschap?