"Het recht om zich homoseksueel te gedragen" De inzet van lesbische actiegroepen in Nederland, 1964-1975.

Abstract

Dwingende heteroseksualiteit als concept is een terugkerend fenomeen in de geschiedenis als we kijken naar de ontwikkeling van vrouwenbewegingen in de jaren 70. Toch zijn er tot op heden nog weinig wetenschappelijke studies die dit concept duidelijk proberen af te bakenen op gebied van lesbische emancipatie. Dit onderzoek stelt daarom dwingende heteroseksualiteit aan de orde in relatie tot lesbische aanwezigheid en verklaart hoe lesbische actiegroepen omgingen met dit fenomeen. Door actierepertoire van Purperen Mien en Paarse September af te zetten tegen de literatuur die over lesbische actiegroepen geschreven is, kan een beter beeld verkregen worden over hoe lesbische actiegroepen tussen 1964 en 1975 in Nederland zich ageerden tegen dit fenomeen. Dit onderzoek toont aan dat Purperen Mien en Paarse September bewustwording van heteroseksualiteit als maatschappelijke norm creëerden. Dit had als gevolg dat homoseksuele vrouwen kans zagen zich te emanciperen. Lesbisch zijn werd een politieke keuze, omdat het als een radicaalfeministische anti-man actie gepresenteerd werd. Door gedwongen heteroseksualiteit in de schijnwerpers te zetten oefenden zij druk uit op bestaande feministische bewegingen en werden hun ideeën overgenomen. Dit impliceert dat acties van een radicaalfeministische beweging wel degelijk een impact kunnen maken op de mainstream en deze kunnen hervormen. Ten slotte toont het onderzoek aan dat er kans-structuren geboden werden voor lesbische emancipatie tussen 1964 en 1975 waarop ingespeeld werden, waardoor het fenomeen dwingende heteroseksualiteit voor het eerst benoembaar en grijpbaar werden en lesbische aanwezigheid meer naar de voorgrond kon komen.