#BOOS Een retorische analyse naar mediahybridisering

Abstract

In dit onderzoek is middels een retorische analyse geanalyseerd hoe de webserie #BOOS de huidige mediahybridisering aantoont. Door de digitalisering wordt het lastiger onderscheid te maken tussen verschillende media omdat ze op steeds meer niveaus met elkaar verweven zijn. De culturele praktijken binnen deze digitale context worden convergentiecultuur genoemd. Dat kan worden geanalyseerd aan de hand van remediatie, waarbij media eigenschappen van elkaar remediëren. In dit perspectief zijn een zestal karakteristieke vormelementen van zowel televisie als van YouTube uiteengezet, namelijk: format, tv-persoonlijkheid, cinematografie, amateuristische esthetiek, duur en multimodaliteit. Deze karakteristieke vormelementen zijn vervolgens geanalyseerd middels een retorische detailanalyse van aflevering 23 van #BOOS. Met deze methode wordt vanuit het perspectief van de maker naar elementen binnen de tekst gekeken hoe #BOOS is vormgegeven. Hieruit volgt dat de verschillende karakteristieke vormelementen die op de eerste plaats met televisie dan wel YouTube worden geassocieerd juist goed samengaan in #BOOS. Met name multimodaliteit is een interessant karakteristiek vormelement dat de mediahybridisering binnen #BOOS aantoont. Multimodaliteit is namelijk een element dat voortkomt uit Web 2.0 en op een natuurlijke manier wordt geïncorporeerd in #BOOS. Zoals verondersteld werd, valt hieruit te concluderen dat verschillende media al dicht bij elkaar lagen en dat ze in de casus bij elkaar komen wat zich in het hybride karakter van #BOOS uit. Dit onderzoek draagt bij aan de kennis over het fenomeen mediahybridisering dat steeds zichtbaarder wordt in de huidige convergentiecultuur.