La recherche contrastive, les grammaires descriptives et les corpus parallèles

Abstract

Met deze masterscriptie worden twee onderzoeksmethodes – onderzoek op basis van referentiegrammatica’s en onderzoek op basis van parallelle corpora – vergeleken om te zien met welke van de twee het beste de verschillen te bepalen zijn tussen de toepassing van de passé composé/passé simple en de pretérito perfecto compuesto/pretérito indefinido. Allereerst zijn enkele voorafgaande studies bekeken om te bepalen wat de voordelen van beide methodes zijn. Vervolgens splitst het onderzoek zich in twee onderzoeken. Eerst hebben wij vier Franse en Spaanse referentiegrammatica’s onder de loep genomen met betrekking tot de passé composé, passé simple, pretérito perfecto compuesto en pretérito indefinido en gekeken wat ze voorspellen over de vertaling van de passé composé naar het Spaans. De Franse grammatica’s bleken zich vooral te richten op narrativiteit en het resultaat van de actie (achevé/accompli) en de Spaanse grammatica’s richtten zich op hodiernaliteit. Vervolgens is door middel van een eigen gedaan corpusonderzoek bestaande uit alle passés composés van vier hoofdstukken van L’Étranger gekeken of de resultaten de vertaalvoorspellingen van de grammatica’s en corpora konden bevestigen en hoe de methodes zich tot elkaar verhouden. Doordat de onderzochte hoofdstukken voornamelijk narratief waren, werd een ruime meerderheid van de passés composés met een perfectief vertaald naar het Spaans. De reden bij veel gevallen tot niet vertalen met een perfect was dan ook voornamelijk narrativiteit, maar ook hodiernaliteit en/of statische werkwoorden en deze gevallen waren hiermee goed te verklaren. Echter is er gebleken dat er vragen zijn die onbeantwoord blijven met betrekking tot het zelf voorspellen van vertalingen. Bovendien kan het voor vervolgonderzoek nuttig zijn om te onderzoeken of onze conclusies ook voor andere linguistique domeinen gelden, buiten het door ons bestudeerde tijd en aspect.