| dc.description.abstract | Deze scriptie is geschreven binnen de Nederlandse moderne Letterkunde. Centraal staat dichter en schrijver Rogi Wieg, de vooral bekend is door zijn vele dichtbundels. Hij schreef echter ook korte verhalen en romans en maakte muziek en beeldende kunst. Ook leed Rogi Wieg bijna zijn hele leven in toenemende mate aan persoonlijkheidsstoornissen en depressief, waarvoor hij een groot deel van zijn leven aan de medicijnen zat. Wieg heeft driemaal geprobeerd zelfmoord te plegen eer hem in 2015 werd toegestaan euthanasie te plegen.
In overlijdensberichten en besprekingen van zijn werk ligt de nadruk vaak op de geestesgesteldheid van Wieg, en niet op zijn werk, terwijl dat werk wel degelijk over uiteenlopende onderwerpen lijkt te gaan. De discrepantie tussen de beeld dat de media van Wieg als schrijver hebben geschetst, en het beeld dat spreekt uit zijn eigen werk staat centraal in deze scriptie. Daarbij zijn twee begrippen leidend: Imago en Posture. Imago betreft het beeld dat door de media wordt geschetst, dus door externe bronnen, en posture betreft het beeld dat uit het eigen werk van Wieg spreekt. In deze scriptie zijn beide beelden tegen elkaar afgezet om zo een genuanceerd beeld te vormen van Rogi Wieg als schrijver. Daarbij zijn bij wijze van onderzoeksmethode de volgende vragen gesteld:
• Hoe wordt het werk of oeuvre van Wieg getypeerd?
• Wordt het behandelde werk in het kader van Wiegs ziekte besproken?
• Ligt de nadruk in het stuk op het werk of op het leven van de schrijver?
• Wat is de opvatting van Rogi Wieg omtrent dichten en schrijven?
• Welke inspiratiebronnen noemt Wieg voor het schrijven van gedichten en proza?
• Welk doel heeft Wieg met zijn boeken?
Uit de analyse van recensies van bundels van Wieg uit de jaren 2000, 20006 en 2012 en uit de postuum-artikelen uit 2015, komt naar voren dat het werk van Wieg in toenemende mate in het kader van zijn ziektes besproken wordt, waardoor er nauwelijks ruimte bestaat om zijn werk op een andere manier te benaderen. Op basis van de recensies en postuum-artikelen heeft Wieg het imago van een kundig, narcistisch, depressief en pessimistisch schrijver. Uit de analyse van Wiegs persoonlijke kroniek Liefde is een zwaar beroep blijkt dat Wieg een geëngageerde, ambitieuze, romantische en breed-geïnspireerde schrijver is, die depressief is, maar ook hoop en dromen heeft, de donkere en lichte kanten van het leven als inspiratie gebruikt voor zijn werk en een groot schrijver wil worden.
De vergelijking tussen het imago en het posture van Wieg dient vooral ter nuancering van het imago. Natuurlijk spelen de zwarte kanten van Wiegs leven een rol in zijn werk, maar zijn posture doet vermoeden dat zijn werk een uitdrukking is van zoveel meer dan slechts zijn depressie. Een andere benadering van zijn werk, bijvoorbeeld aandacht voor de technische en retorische kanten, kan een nieuw licht werpen op de fictie die Wieg schreef. | |
