Oenze aigen bult dor in die vlakke polder: Een studie naar de geslotenheid van de Urker gemeenschap

Abstract

Ondanks dat grenzen steeds verder vervagen, mensen mobieler worden en er een reorganisatie van tijd en ruimte heeft plaatsgevonden, doen gemeenschappen – verbonden aan een fysieke lokaliteit - er nog steeds toe. Een gemeenschap voorziet in gevoelens van home, belonging, veiligheid, sociale cohesie en een gedeelde identiteit. In deze thesis is te lezen hoe een gemeenschap in de Nederlandse samenleving vorm gegeven - en in stand gehouden - wordt, onder invloed van mondialiseringsprocessen. De gemeenschap die in deze thesis centraal staat is de Urker gemeenschap. Het construeren van grenzen en het markeren van die grenzen door symbolen, spelen bij gemeenschapsvorming een belangrijke rol. De grenzen van een gemeenschap worden in drie dimensies geconstrueerd: ruimtelijk, sociaal en cognitief. Met betrekking tot deze dimensies is onderzocht of en in hoeverre de Urker gemeenschap gesloten genoemd kan worden.