To act, or not to act, that is the question! Over het klapbord, ikzelf en de vader van…, acting en not-acting.

Abstract

In dit bachelor eindwerkstuk doe ik onderzoek naar vormen van acteren. Ik maak hiervoor gebruik van het Acting en Not-Acting continuüm van Michael Kirby. Zijn continuüm geeft de mogelijkheid om heel precies te kijken wat voor manier of gradatie van acteren een performer gebruikt. Doordat hij ook veel aandacht besteed aan vormen van acteren waarbij het lijkt alsof er niet geacteerd word, alsof de performer zichzelf is, geeft zijn theorie interessante inzichten. Ik pas Kirby’s theorie toe op de voorstelling Five Easy Pieces van CAMPO, waarin zeven kinderen onder leiding van één volwassen man scènes uit het leven van Dutroux naspelen. Binnen deze voorstelling ga ik opzoek naar hoe de wisselwerking van acteervormen bijdraagt aan de manier waarop het publiek de performers ervaart. Ik begin mijn onderzoek met het indelen van de rollen in Five Easy Pieces volgens het continuüm van Kirby. Na deze indeling ga ik verder door de rollen te analyseren op een aantal dramaturgische kenmerken om zo beter het onderschei tussen de rollen te kunnen weergeven. Tot slot vergelijk ik deze eerste twee stappen met elkaar. Deze wisselwerking van acteervormen zorgt er voor dat het publiek ziet dat theater niet echt is en dat het publiek de indruk krijgt dat voor hun neus een film over het leven Marc Dutroux wordt opgenomen. Als gevolg van de wisselwerking van acteervormen is wordt uit dit onderzoek duidelijk hoe belangrijk het is om bij het onderzoeken van een voorstelling heel precies te kijken naar wat voor soort rollen er voorkomen. Stellen dat iemand niet acteert is niet voldoende omdat binnen niet acterende rollen nog enorme verschillen voorkomen.