Een Griekse tragedie? Nederland, de NAVO en het Griekse Kolonelsregime (1967-1974)

Abstract

Op 21 april 1967 pleegde een groep officieren een staatsgreep in Griekenland. Dit leidde tot een militaire dictatuur die pas in 1974 ten einde zou komen. De machtsovername van het leger zorgde voor wereldwijde verontwaardiging. Verschillende NAVO-bondgenoten waren van mening dat Griekenland hard moest worden aangepakt. In Nederland lag de situatie gecompliceerder. Verschillende protestbewegingen, zoals het Comité Vrij Griekenland en de Werkgroep Griekenland Nijmegen, waren van mening dat de Griekse dictatuur niet mocht worden geaccepteerd. Over de wijze waarop waren zij het echter oneens. Ook politieke partijen mengden zich in de discussie. Binnen de Partij van de Arbeid was men van mening dat het schenden van mensenrechten in Griekenland een groot probleem was. De aanpak van dit probleem mocht echter niet de Nederlandse belangen schaden. De Minister van Buitenlandse Zaken nam een afwachtende houding aan. Hij pleitte voor gemeenschappelijke aanpak. Nederland moest niet op eigen houtje gaan opereren. Er was dus sprake van een verschuiving van een idealistisch en een meer liberale zienswijze naar een prag- matischer en realistischer perspectief. Op het hoogste niveau van de Nederlandse besluitvorming was men van mening dat het Nederlandse belang het belangrijkst was. Aanpak van de situatie in Griekenland mocht niet in tegenspraak zijn met de Nederlandse politieke, economische en militaire belangen in de wereld.