De representatie van de Nederlandse identiteit in campagnecommercials van de PVV

Abstract

Hoewel de populistische politiek in Europa een bekend fenomeen is, zijn communicatieve aspecten vaak niet onderzocht (Aalberg & De Vreese, 2017, p.3). Echter, in het licht van het opkomend populisme is onderzoek naar populistische, politieke communicatie nog nooit zo belangrijk geweest (idem). Door middel van een kritische discoursanalyse volgens Jørgensen en Philips (2002) staat de representatie van de Nederlandse identiteit in de campagnecommercials van de PVV centraal. Dit is relevant, omdat populistische bewegingen, zoals de PVV, alleen volledig begrepen kunnen worden als we de discursieve manifestaties van Dutchness begrijpen (Van Reekum, 2012, p.585). Dit onderzoek sluit aan bij de specialisatie imagologie. Deze stelt wetenschappers in staat zich bewust te zijn van het feit dat een mediatekst niet alleen een representatie is van een nationaliteit, maar dat het ook nationaliteit construeert (Leerssen, 2000, p.269-270). Anderson (1991), Leerssen (2006) en Hall (1992) zien identiteit als een culturele constructie. Daarom staat de culturele constructie van Dutchness centraal, waarbij de concepten nationale identiteit en de Ander versus het Zelf een belangrijke rol hebben. Dit onderzoek toont aan dat de PVV gebruikmaakt van vier patronen om de Nederlandse identiteit te representeren: Nederlandse kenmerken, het gebruik van woorden als ‘wij’, ‘ons’ en ‘u’ versus ‘jullie’ en ‘zij’, de Ander versus het Zelf en typische Nederlandbeelden. Hierdoor construeert de PVV een discours van een eeuwenoud, statisch en weinig veranderlijk beeld van de Nederlandse identiteit en hanteert een exclusieve benadering van de Nederlandse identiteit.