Interpersoonlijke en Maatschappelijke Participatie bij cliënten met een verstandelijke beperking en gerelateerde factoren

Abstract

Achtergrond. Participatie draagt bij aan kwaliteit van bestaan, sociaal functioneren en de gezondheid van mensen. Een gebrek aan participatie zorgt voor depressieve symptomen, functionele beperkingen en ziektes. Mensen met een verstandelijke beperking participeren echter minder dan mensen zonder een beperking. Doel. Onderzoeken wat de mate van interpersoonlijke en maatschappelijke participatie is en welke factoren gerelateerd zijn aan een hogere mate hiervan. Methode. Bij 49 cliënten met een matige tot zeer ernstige verstandelijke beperking is de interpersoonlijke en maatschappelijke participatie gemeten en is informatie verzameld over de volgende cliëntkenmerken: geslacht, leeftijd, mate van verstandelijke beperking, mate van verschillende vormen van probleemgedrag en het aantal kennissen, vrienden en intieme relaties. Resultaten. De gemiddelde score op interpersoonlijke en maatschappelijke participatie zijn relatief laag. Er worden echter maar weinig significante verschillen of verbanden gevonden in de steekproef. Zo is gevonden dat de groep mensen met een ernstig verstandelijke beperking op alle vormen van participatie gemiddeld hoger scoort dan de andere twee groepen. Verder is opvallend dat de verschillende vormen van probleemgedrag bijna allemaal samenhangen met meer participatie, hoewel dus niet significant. Ook komen de soorten probleemgedrag maar weinig voor in de steekproef. Als laatste blijken vrouwen en volwassenen meer contact te hebben met familie en mannen en ouderen meer met vrienden. Conclusies. Hoewel meer onderzoek nodig is om de resultaten te kunnen generaliseren kan gezegd worden dat het sociale netwerk van de cliënten belangrijk is in hun participatie. Ook kan de praktijk inspelen op de voorkeur van geslacht en leeftijdsgroepen in hun contact. Verder is het wellicht interessant meer onderzoek te doen naar de samenhang tussen probleemgedrag en participatie.