De Hanze en Super-diversity: Een vergelijking tussen de taalsituatie ten tijde van de Hanze en de huidige taalsituatie met het actuele debat over super-diversity.

Abstract

Sinds de vroege jaren 1990 is het eerdere multiculturalisme vervangen door een zogenaamde super-diversity vanwege de veranderende migratie. Dit wil zeggen dat migranten minder makkelijk klakkeloos in categorieën ingedeeld kunnen worden; zij verschillen nu onderling behoorlijk in herkomst, etniciteit, religie, de taal die zij spreken en de reden voor migratie. De opkomst van deze super-diversity heeft geleid tot het recente debat omtrent de ideologies of language, waarin wetenschappers zich afvragen of de term (standaard)taal nog wel bruikbaar is in de huidige samenleving met zijn super-diversity. Deze super-diversity heeft namelijk invloed op de variëteiten die gebruikt worden binnen een samenleving en maakt dat er nieuwe complexe vormen van meertaligheid gevonden worden. Voor dit taalgedrag, waarbij sprekers gebruik maken van talige features die geassocieerd worden met bepaalde (standaard)talen, zelfs als zij weinig kennis hebben van deze (standaard)talen, zijn verschillende nieuwe termen voorgesteld (languaging, translanguage en zo meer). Om meer duidelijkheid te krijgen over de huidige positie van status van de Nederlandse standaardtaal kijk ik in deze scriptie naar de (taal)situatie ten tijde van de Hanze, toen er ook sprake was van een grote variatie in de variëteiten die men sprak. Daarnaast worden hedendaagse noties als super-diversity toegepast op de (taal)situatie ten tijde van de Hanze om zo meer inzicht te kunnen geven in waarom de taalsituatie toentertijd zo gekenmerkt werd door meertaligheid en door een grote variatie aan talen die men in die tijd kon begrijpen en soms ook spreken.