De Kinderen van Laboewangi

Abstract

Velen hebben geprobeerd om de roman De stille kracht van Louis Couperus te adapteren. Lang niet altijd kwam het daadwerkelijk tot een bewerking. Ivo van Hove heeft de roman wel weten om te zetten naar een toneelproductie. Uit onderzoek naar De stille kracht, van onder anderen Jenny Watson, Judith Gera en Pamela Pattynama, is gebleken dat er rond het einde van de negentiende eeuw sprake was van een zuiverheidscultus in de koloniale gebieden: de ‘westerling’ was bang om te hybridiseren met het ‘oosten’. In De stille kracht blijkt vooral Eva Eldersma deze angst te representeren. Doordat de dekolonisatie plaatst heeft gevonden ná het verschijnen van de roman en vóór de première van de adaptatie is het interessant om te bekijken hoe Van Hove het personage Eva Eldersma hybridisatie laat thematiseren. Aan de hand van de theorie van Linda Hutcheon wordt het principe van adaptatie uitgelegd en verklaard waarom een adaptatie een interpretatie van de bewerker is. In dit Bacheloreindwerkstuk wordt een antwoord gegeven op de vraag: hoe representeert Eva Eldersma in de toneeladaptatie DE STILLE KRACHT het motief hybridisatie? Om de toneeladaptie te analyseren wordt de theorie van Shepherd en Wallis aangehouden. Zij schrijven dat een toneelstuk uit zowel script als opvoering bestaat. In dit onderzoek worden vier scènes bestudeerd. De hoofdvraag wordt onderzocht aan de hand van twee deelvragen. Ten eerste wordt bestudeerd hoe Eva hybridisatie thematiseert in het script. Ten tweede wordt onderzocht hoe Eva hybridisatie thematiseert in de opvoering. Uit het onderzoek komt naar voren dat Eva in DE STILLE KRACHT hybridisatie representeert als een negatieve ontwikkeling, net als in de roman van Louis Couperus. Door de verschillende manieren waarop dit getoond wordt, oogt de adaptatie conservatiever dan de roman. Deze verschillen kunnen verklaard worden vanuit de transformatie van telling naar showing.