Het Dilemma van Iraanse Vrouwen. De ambiguïteit van de strijd tegen het oriëntalisme en het islamitische patriarchale systeem tijdens de Iraanse revolutie van 1979 en de Iran-Irak oorlog van 1980-1988.

Abstract

Tijdens de Iraanse revolutie van 1979 en de Iran-Irak oorlog van 1980-1988 kampten Iraanse vrouwen met twee dilemma's. Het grootste deel van de Iraanse vrouwen nam deel aan de revolutie tegen het repressieve regime van de sjah, maar het islamitische regime dat in de plaats van de sjah werd ingesteld legde veel meer de nadruk op de segregatie van de seksen dan zij hadden voorzien. Vrouwen hadden verschillende publieke rollen, die hen na de revolutie werden afgenomen. Khomeini wilde de vrouwen in eerste instantie uit alle aspecten van de politiek verwijderen, maar door de oorlog met Irak was dit geen optie en hij paste zijn uitspraken daar dan ook op aan. Tijdens de Iran-Irak oorlog ontstond er een bepaalde ambiguïteit in het beleid van Khomeini. Aan de ene kant wilde hij vrouwen in een traditionele islamitische rol zien, maar aan de andere kant waren ze op de arbeidsmarkt nodig door de afwezigheid van de mannen. De vrouwen kregen te maken met de ambiguïteit van het beleid van Khomeini en daarnaast met de ambiguïteit van hun eigen strijd tegen het oriëntalisme en het islamitische patriarchale systeem. Iraanse vrouwen wilden namelijk aan het westen laten zien dat ze geen slachtoffer waren van de traditionele islamitische cultuur om zo het negatieve beeld dat het westen had niet te versterken. Tegelijkertijd betekende de strijd voor hun rechten vaak dat ze tegen het patriarchale systeem van hun thuisland in gingen. Dit kon geïnterpreteerd worden als een bevestiging van het negatieve beeld dat het westen van moslimvrouwen had. Iraanse vrouwen gingen hier op drie verschillende manieren mee om. Er waren vrouwen met een conservatieve aanpak, vrouwen die zich aanpasten aan de situatie om op die manier hun doel te bereiken en vrouwen die actief vochten voor hun rechten.