Kijkbuiskinderen: van DAPPERE DODO tot WILLEM WEVER. Een onderzoek naar de constructie van culturele identiteit in de museale presentatie van het audiovisueel erfgoed in het paviljoen Kijkbuiskinderen.

Abstract

In deze masterthesis is onderzocht welke culturele identiteit er door het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid in het paviljoen Kijkbuiskinderen wordt geconstrueerd in zijn museale presentatie van audiovisueel erfgoed. Culturele identiteit en cultureel erfgoed gaan hand in hand: het NIBG is de audiovisuele erfgoedinstelling van Nederland en daarom is het nuttig te analyseren wat deze neerzet als een constructeur van culturele identiteit en bewaarder van het audiovisueel erfgoed. Dit onderzoek bestaat uit drie onderdelen: een literatuurstudie, een kwantitatieve analyse en een kwalitatieve analyse. In de literatuurstudie zijn de begrippen culturele identiteit en cultureel erfgoed uiteengezet. In navolging van Stuart Hall en Willem Frijhoff worden zowel culturele identiteit als cultureel erfgoed als dynamische constructies benoemd. In hoofdstuk 2 is een kwantitatieve analyse van de selectie in Kijkbuiskinderen uitgevoerd. In hoofdstuk drie is de aandacht uitgegaan naar de vraag hoe deze keuzes in de selectie worden gepresenteerd aan de bezoekers. Er is een kwalitatieve analyse uitgevoerd aan de hand van de begrippen iconologie, materialiteit, plaatsgebondenheid, 'othering' en aspecten van identiteit. Uit deze analyse is geconcludeerd dat er op twee niveaus een culturele identiteit tot uiting komt: zowel in de museale presentatie van het audiovisueel erfgoed en als in de identiteit van de bezoeker.