| dc.description.abstract | Games hebben hun plek als cultureel en historisch artefact inmiddels ruimschoots verworven (NOS, 2012). Toch staat de archivering van games nog in de kinderschoenen. Methoden om games te preserveren kosten veel middelen en zijn complex (Barwick, Dearnley, & Muir 2011, p. 381). Een mogelijk alternatief voor die complexe preserveringsvormen zijn Let’s Play video’s: video’s waarin spelers hun gameplay tonen (Hale, 2013, p. 9). Volgens Newman verschaffen deze video’s ons een “clear sense of the range of potential playings” (2013, p. 62). Maar volgens Ligman (2011) en Hale (2013) is de mate waarin dit archief ruimte biedt aan uiteenlopende verschillende playings beperkt. Daarom wordt in dit onderzoek het Let’s Play Archive, een website die deze video’s archiveert, onderzocht, De vraag die daarbij centraal staat is: in hoeverre representeren de tags op het Let’s Play Archive een gelimiteerde selectie van mogelijke typen playings?
Deze vraag wordt in dit onderzoek getoetst aan de praktijk op het Let’s Play Archive middels een tekstuele analyse. Hieruit komt naar voren dat een deel van de video’s onder de tags een relevante bijdrage levert aan de “range of potential playings” (Newman, 2013, p. 62). Anderzijds ontbreekt hierin de noodzakelijke diepte voor een volledige “range”. De spelers lijken vooral een zo goed of vermakelijk mogelijke video te willen maken voor hun kijkerspubliek en spontaan speelgedrag komt in het archief zelden voor. Dit patroon zorgt ervoor dat er minder variatie zit in de video’s dan noodzakelijk is voor een breed overzicht. Hiermee ontbreken er in het onderzochte corpus bijvoorbeeld playings waarin de speler minder bedreven is, of zich verzet tegen de regels van de game. Deze conclusie lijkt erop te wijzen dat het Let’s Play Archive inderdaad geen breed overzicht biedt van alle playings. Om dit met zekerheid te kunnen zeggen, is nader onderzoek noodzakelijk. | |
