Terroristen en hun omgeving: Onderzoek naar de rol van de fysieke en sociale omgeving op de radicalisering van individuen

Abstract

Deze scriptie onderzoekt in hoeverre de sociale en fysieke omgeving invloed hebben op de radicalisering van individuen. In de media wordt verondersteld dat de woonomgeving een belangrijke factor is in de radicalisering. Door middel van literatuuronderzoek wordt onderzocht of deze veronderstelling klopt. Peter Neumann stelt er twee soorten fysieke locaties zijn waar radicalisering en rekrutering sneller optreedt: plaatsen waar veel moslims samenkomen en plekken waar individuen kwetsbaar zijn. Volgens Marc Sageman is radicalisering een groepsproces waarbij de leden van de groep elkaar goed kennen en gezamenlijk besluiten zich aan te sluiten bij een terroristische organisatie. Volgens Malthaner en Waldmann is onderzoek naar de directe sociale omgeving van terroristien, het radicale milieu, essentieel om radicalisering te begrijpen. Met behulp van secundaire literatuur, officiële regeringsstukken en krantenartikelen worden deze bevindingen toegepast op de casussen van de aanslagen in Londen in 2005 en Brussel in 2016. De daders van de aanslagen in Londen kwamen bijna allemaal uit Beeston. In Beeston speelden de sportscholen, jeugdverenigingen en de islamitische boekenwinkel een rol in de radicalisering. Desalniettemin was Mohammed Sidique Khan de belangrijkste factor. Hij rekruteerde de leden, zorgde voor de interne cohesie en de externe connectie met Al Qaida. Khan was ook de leider van de Mullah boys, een groep islamitische jongeren die gezien kunnen worden als het radicale milieu rond de ‘Beeston bombers’. De daders van de aanslagen in Brussel kwamen uit Molenbeek. De gevangenis speelde een belangrijke rol als fysieke locatie in de radicalisering van de daders, maar de belangrijkste factor waren de terroristische netwerken in Brussel. Doordat veel jihadisten samen in Syrië hadden gevochten, ontstond een radicaal milieu waarin de leden hechte banden hadden met elkaar. Hoewel fysieke locaties dus een rol kunnen spelen, is de sociale omgeving de belangrijkste factor in de radicalisering. Binnen radicale groepen zetten individuen elkaar aan tot steeds radicalere ideeën en handelingen. Dit kan resulteren in de bereidheid voor de jihad te sterven.