De praktische betekenis van Parfits metafysische revisie van wat wij zijn: een vluchtige ethische verkenning.

Abstract

In zijn revisionistische werk ‘Reasons and Persons’ introduceert Parfit een verfrissende kijk op wie wij zijn waarin niet personen, maar R-relaties (psychologische continuïteit & verbondenheid) centraal staan. Deze zogenaamde complex view is metafysisch aannemelijk, maar lijkt vanuit een praktische perspectief onwenselijk.

Kunnen wij over onszelf en anderen denken als R-relaties? Ik toon aan dat een wereld waarin mensen over zichzelf in termen van R-relaties in plaats van personen denken in ieder geval niet poverder hoeft te zijn; wij worden niet minder geneigd om risico’s te nemen en kunnen even waardevolle interpersoonlijke relaties aangaan. Ook biedt de complex view ons een manier om met advance directives om te gaan die beter bij onze intuïties lijkt aan te sluiten dan de standaardaanpak. Parfits inzichten verhelderen wanneer wij te maken hebben met morele praktijken die zelf scalair van aard zijn, maar lijken vooralsnog incompatibel met stardere instituties. Hoe bijvoorbeeld beloftes en schuld zouden werken in een ethiek die is gestoeld op de complex view lijkt vooralsnog onbegrijpelijk. Deze begrippen zouden in ieder geval flink moeten worden herzien en het is niet duidelijk hoe een dergelijke ethiek er uit zou zien.