Drempels voor samenwerking; een kwalitatief onderzoek vanuit cultureel perspectief naar de samenwerking tussen KNBSB en NBB op gebied van verenigingsondersteuning en sportstimulering

Abstract

Samenwerking krijgt een steeds prominentere functie in de samenleving. Het wordt vanzelfsprekender uitdagingen aan te gaan door samen te werken en onze samenleving groeit naar een maatschappij die bestaat uit diverse netwerken. Ook in de sportwereld ligt de nadruk steeds meer op samenwerking. Met name samenwerking tussen sportbonden krijgt veel aandacht. De Koninklijke Nederlandse Baseball en Softball Bond (KNBSB) en de Nederlandse Basketball Bond (NBB) willen de krachten bundelen om de beperkte capaciteit van de bondsbureaus te ondervangen. Sinds dit jaar krijgt samenwerking op het gebied van verenigingsondersteuning en sportstimulering verder vorm. De insteek van de directeuren is daarbij dat medewerkers de samenwerkingsrelatie, op organische wijze, zelf vormgeven. In het huidige stadium wordt tot nog toe echter beperkt samengewerkt. Dit interpretatief kwalitatief onderzoek richt zich vanuit een cultuurperspectief op de achtergronden van de tot nog toe beperkte samenwerking tussen KNBSB en NBB en gaat in op de voorwaarden om samenwerking verder te ontwikkelen. Hierbij ligt de focus op de rol die leiderschap kan spelen in dit proces. In deze case study zijn de conclusies ontwikkeld middels een iteratief proces, waarbij documenten, participerende observaties, interviews en een werkbijeenkomst zijn geanalyseerd met behulp van cultuur-, samenwerkings- en leiderschapstheorieën. De groep binnen de samenwerkingsrelatie lijkt in het huidige stadium in de oriëntatiefase te verkeren. Medewerkers ervaren ‘drempels’ die hen tegenhouden om samen te werken. Die drempels blijken verklaarbaar aan de hand van het vijf-fasen model van Oomkes (2004). Op basis van de analyse is te concluderen dat de ontwikkeling van een zich oriënterende groep in een stroomversnelling kan komen wanneer groepsleden inhoudelijke interacties met elkaar aangaan en er een zichtbare leider is die culturele manifestaties met elkaar kan verbinden. Deze organisatieprocessen kunnen de drempels die medewerkers ervaren verlagen en bieden kansen om de samenwerking verder te ontwikkelen. Het onderzoek biedt inzicht in samenwerkingsprocessen. Het laat zien welke rol het verbinden van culturen speelt binnen het ontwikkelen van samenwerking en wat de betekenis van leiderschap is in dit geheel. Dit helpt sportbonden bij het organiseren van (toekomstige) samenwerking tussen medewerkers van verschillende bondsbureaus. Zeker in het licht van de populariteit en urgentie van samenwerkingen tussen sportbonden (gestimuleerd door NOC*NSF) kunnen de lessen waardevol zijn. Organisaties kunnen leren van de conclusies, door zich bewust te worden van de ontwikkeling die een samenwerkingsrelatie doorgaat en de complexiteit van het verbinden van culturen die daarmee gepaard gaat.