| dc.description.abstract | De diversiteit van aangesloten judoclubs bij de Judo Bond Nederland (JBN) is groot. Bij een deel van deze clubs
zijn niet alle judoka’s lid van de bond. Hierdoor blijft het aantal grijze leden van de judobond onverminderd
hoog. Dit zijn leden die wel lid zijn van een judoclub, maar geen lid zijn van de JBN. Dit is mogelijk doordat de
bond naast het clublidmaatschap, ook een individueel lidmaatschap kent. De bond durft op haar beurt geen
maatregelen te nemen tegen dit verzuim, en weet een groot aantal judoka’s en clubs niet te binden aan haar
organisatie. Dit onderzoek probeert meer inzicht te krijgen in de (afhankelijkheids)relatie tussen de JBN en de
aangesloten judoclubs. Aan de hand van de theoretische concepten ‘legitimiteit’ en ‘institutionele logica’s’
wordt de onderlinge relatie bestudeerd. De Resource Dependence Theory van Pfeffer en Salancik (2003) hangt
als theoretische lens boven het onderzoek en bekijkt zowel de wederzijdse afhankelijkheid, als de essentiële
middelen die beide partijen in hun bezit hebben.
Voorafgaand aan dit onderzoek zijn drie oriënterende interviews gehouden met zowel medewerkers
van het bondsbureau als met judoclubs, om het onderwerp van het onderzoek scherp te stellen. Vervolgens
zijn nogmaals drie diepte-interviews gehouden met JBN-bestuurders en twaalf diepte-interviews met
verschillende judoclubs. Deze interviews hebben de basis gevormd voor het resultatenhoofdstuk. De diverse
judoclubs zijn ingedeeld op basis van type (profit of non-profit) en op basis van soort (breedtesport of
wedstrijdsport).
De geïnterviewde clubbestuurders en clubeigenaren ervaren de relatie op verschillende manieren,
toch is de meerderheid kritisch. Er is echter geen duidelijk verschil tussen de diverse typen en soorten clubs te
ontdekken in hoe ze de relatie met de bond beleven. De JBN-bestuurders zien op hun beurt wel een betere
relatie met non-profit clubs dan met profit clubs. Dit is te verklaren vanuit de institutionele logica theorie,
doordat de judobond vanuit haar verenigingslogica qua waarden en gedachtegang meer op één lijn zit met de
non-profit clubs. Deze clubs hanteren ook de verenigingslogica, terwijl profit clubs in het bezit zijn van de
commerciële logica. Sportscholen kunnen zich daarom weinig identificeren met de vereniging die de bond is.
De legitimiteit van de bond is vanuit haar klassieke functies gewaarborgd. Het behelst hier haar
(basis)taken op het gebied van regelgeving, infrastructuur, en algemene kwaliteitswaarborging. Haar
modernere taken zoals het ondersteunen en adviseren op clubniveau en het realiseren van meerwaarde voor
judoka’s, voert de bond nog onvoldoende uit. Dit geldt ook voor het organiseren van betrokkenheid van de
leden. Op deze punten ontbreekt legitimiteit, waardoor de judobond in totaliteit maar deels legitimiteit bezit,
wat afbreuk doet aan haar autoriteit en gezag.
Tot slot is de (financiële) afhankelijkheid van de bond op de judoclubs groot, vanwege de huidige
manier waarop de bond gefinancierd wordt. De financiën van de JBN komen namelijk bijna in zijn totaliteit
voort uit ledencontributie of subsidie van NOC*NSF. Deze laatste baseert haar gelden op het aantal leden dat
een bond heeft, waardoor dit een versterkend effect geeft. Elk lid minder, betekent twee keer minder
inkomsten. Sponsorinkomsten zijn marginaal. Dit zorgt ervoor dat de afhankelijkheidsrelatie tussen de JBN en
de clubs onderdruk staat en dat deze laatste groep het machtsoverwicht heeft. | |
