| dc.description.abstract | In Rotterdam zijn er 170 verschillende nationaliteiten te vinden en de bevolking bestaat voor 45.5% uit allochtonen. De gemeente Rotterdam draagt uit dat de stad een plek is waar iedereen samen kan leven, zeker op de Binnenrotte (stadshart van Rotterdam). In dit onderzoek ga ik niet de geschreven plannen van de gemeente Rotterdam, maar de waarde van beeld gebruiken. Mensen willen zich herkennen en identificeren met het beeld dat de gemeente naar buiten brengt. Met behulp van de begrippen semiotiek, representatie, etnische identiteit en stereotype heb ik een vraag opgesteld: op welke manier wordt de Rotterdamse identiteit gerepresenteerd in het beeldmateriaal dat de gemeente Rotterdam naar buiten brengt voor hun huidige visie op de vernieuwde Binnenrotte? Aan de hand van zestien afbeeldingen heb ik een semiotische analyse uitgevoerd om een antwoord hierop te kunnen formuleren. In deze afbeeldingen waren er 47 mensen geschikt om te analyseren.
De Rotterdamse etnische identiteit correspondeert vooral met een witte Nederlandse identiteit, namelijk ruim drie vierde van het gehele corpus. Binnen hun identiteit wordt veel diversiteit getoond; van jong tot oud, met allerlei haarkleuren, handicaps, mannelijk en vrouwelijk. De etnische minderheden zijn van Aziatische, Turkse – en Marokkaanse, Antilliaanse en Indiase komaf. Zij worden minder verscheiden afgebeeld, met dezelfde haarkleur en niet vernieuwend in het stereotype beeld dat cultureel heersend is. De Rotterdamse identiteit wordt dus neergezet met vooral een witte normativiteit, daarbij horen dorpse en ouderwetse waarden en zijn de mensen gericht op zichzelf (individualisme), het nageslacht en de consumentenmaatschappij waarin de meeste mensen uit de middenklasse komen. De visuele communicatie vormt, ondanks het gebrek aan diversiteit, redelijk een eenheid, maar dit komt niet overeen met de werkelijkheid en de geschreven plannen van de gemeente Rotterdam. | |
