Neo-realisme versus neo-liberalisme : de Europees-Russische betrekkingen; 1991-2000

Abstract

Het eindigen van de Koude Oorlog in 1989 gaf aanleiding voor historici en politicologen om zich te buigen over de vraag; hoe nu verder in Europa? Dit heeft in de daarop volgende jaren geresulteerd in een aantal voorspellingen aangaande de toekomst van het Europese continent. Zouden de Europese staten wederom vervallen in een patroon van onderlinge conflicten zoals in de eerste helft van de twintigste eeuw het geval geweest was, en hoe zou de relatie tussen Europa en de nieuw ontstane Russische Federatie eruit zien? Omtrent deze kwesties is begin jaren negentig een debat ontstaan tussen vertegenwoordigers van een tweetal theoretische stromingen; het neo-realisme en het neo-liberalisme. Uit de neo-realistische theorie volgt dat het Europese continent met een toenemende mate van interstatelijke onzekerheid te maken zal gaan krijgen. De neo-liberale theorie daarentegen stelt dat de mate van interstatelijke onzekerheid ongewijzigd zal blijven, of zelfs zal afnemen. Door middel van het beperkte onderzoek in deze scriptie is duidelijk gebleken dat wat betreft de onderzoeksperiode (1991-2000) de neo-liberale theorie de werkelijkheid het beste benaderd.