Wie dit leest is gek: Taal als afbeelding

Abstract

Wat zijn de grenzen van beeldende kunst? In een tijd waarin de beeldende kunsten zich steeds meer met performances en installaties inmengen kan het noodzakelijk zijn een duidelijke scheidingslijn te trekken. Als we de vraag stellen of alles als beeldende kunst te zien is zolang het aan het voor de hand liggende criterium voldoet beeldend te zijn, zouden we met taal een interessant probleem onder de aandacht kunnen brengen. Kan een publiek bij het zien van linguïstische tekens abstraheren van de gebruikelijke benadering van dat beeld (namelijk het lezen van tekst) en volharden in een strikt visuele benadering? In deze scriptie zal ik hier een negatief antwoord op poneren.