| dc.description.abstract | In dit onderzoek wordt gekeken in hoeverre een verhoogde hulpvraag aan het sociale netwerk van een hulpbehoevende van invloed is op de onderlinge bandsterkte die aanwezig is tussen de hulpbehoevende en de informele hulpverleners. Hiervoor wordt gebruik gemaakt van Granovetter´s definitie van bandsterkte. Deze definitie is uitgebreid, waarna uiteindelijk tot zeven dimensies is gekomen die bandsterkte kunnen definiëren: frequentie van contact, emotionele intensiteit, intimiteit, wederkerigheid, sociale afstand, mate van vrijwilligheid en aantal gezamenlijke bekenden. Hoe deze dimensies zich verhouden tot een verhoogde hulpvraag (dagelijks, instrumenteel en emotioneel) is onderzocht door middel van kwalitatief onderzoek. Er is met zestien hulpbehoevenden een interview algenomen. Hierin is gevraagd van wie zij informele hulp ontvangen uit hun omgeving, wat hun band met deze persoon is en of deze band is veranderd nadat de hulpvraag hoger is geworden. Hieruit blijkt dat er nauwelijks verandering plaatsvindt in de onderlinge bandsterkte wanneer deze tussen de hulpbehoevende en informele hulpverlener al niet sterk was. Wanneer de onderlinge band wel als sterk werd aangemerkt door de hulpbehoevende, geven zij aan dat deze band vaak sterker is geworden. Vooral de dimensies emotionele intensiteit, wederkerigheid en vrijwilligheid blijken een grote rol te spelen in het wel of niet veranderen van onderlinge bandsterkte na een verhoogde informele hulpvraag | |
