| dc.description.abstract | "Na verschillende integratie- en assimilatie discourses rondom Turkse gastarbeiders in Nederland, is er een nieuw discours waar te nemen. Namelijk, die van remigratie naar het land van herkomst. Hierbij betreft het niet de remigratie van de eerste generatie Turkse Nederlanders, maar de remigratie van tweede/derde generatie Turkse Nederlanders. Dit zijn voornamelijk hoogopgeleide tweede/derde generatie Turks-Nederlandse jongeren die over het algemeen worden gezien als goed geïntegreerd in de Nederlandse samenleving en bezig zijn met het vormen van hun toekomst. Deze jongeren gaan opzoek naar geluk en succes in Istanbul.
Door gedurende drie maanden etnografisch onderzoek te verrichten in Istanbul, heb ik getracht te achterhalen hoe hoogopgeleide Turks-Nederlandse terugkeermigranten home and belonging construeren in hun alledaagse praktijken en strategieën in Istanbul. Voor Turks-Nederlandse terugkeermigranten komt home and belonging op losse schroeven te staan, omdat zij zich in een betwixt and between-situatie bevinden. In andere woorden, ze bevinden zich gevoelsmatig nog steeds tussen Nederland en Turkije. Alhoewel ze zich aanpassen aan de meerderheidscultuur, in dit geval de Turkse cultuur in Istanbul, behouden ze ook elementen van de minderheidscultuur: de Nederlandse cultuur van terugkeermigranten in Istanbul. Ze zijn Turks op zijn Nederlands en leiden hierbij een Turks leven met een Nederlands tintje. In wezen proberen veel Turks-Nederlandse terugkeermigranten een brug te slaan tussen Nederland en Turkije. Ze streven ernaar het beste van twee werelden te combineren en te complementeren. Hiermee creëren ze situaties van hybridity, waarin zowel hun Turkse als Nederlandse kant naar voren komt.
Kortgezegd is home and belonging voor tweede/derde generatie Turks-Nederlandse terugkeermigranten te vinden in hun transnationale positie tussen Nederland en Turkije. Deze transnationale positie komt onder andere naar voren in hun dagelijkse leven. Dit is bijvoorbeeld terug te zien in de mate waarop terugkeermigranten op zoek gaan naar Nederlandse elementen in hun leven in Istanbul en de mate waarin hun Nederlandse identiteit hierin een rol blijft spelen. Oftewel, home and belonging wordt zodanig geconstrueerd dat hun Nederlandse kant er ook een plekje in krijgt. Zoals veel informanten hebben aangegeven, ze leiden een Turks leventje op zijn Nederlands in de stad van hun dromen: Istanbul." | |
