Toegeschreven Nederlanderschap van migrantengroepen door autochtone burgers in een niet-stedelijke en weinig diverse context.

Abstract

Dit onderzoek richt zich op de wijze waarop autochtone burgers in een niet-stedelijke en weinig diverse context het Nederlanderschap van migranten construeren. Centraal hierbij staat het feit dat meerderheidsgroepen in cultureel pluriforme samenlevingen in staat zijn nationale identiteit te construeren die minderheden kunnen in- of uitsluiten. De invulling die aan nationale identiteit wordt gegeven is hierbij bepalend. Uit dit onderzoek blijkt dat autochtone burgers in een niet-stedelijke en weinig diverse omgeving onderscheid maken tussen autochtone burgers en migrantengroepen. Migrantengroepen worden hierbij gezien als ‘anders’, afwijkend van de norm. Daarnaast speelt het thema ‘aanpassen’ een dominante rol in de wijze waarop burgers het Nederlanderschap construeren. Hoewel zij culturele diversiteit enerzijds lijken te waarderen, wordt het toch als vanzelfsprekend gezien dat migranten zich aanpassen. Aanpassen lijkt inherent aan migreren en wordt direct gelinkt aan etnische minderheden. Een thema dat hierbij een belangrijke rol speelt is ervaren symbolische bedreiging: migranten lijken zich aan te moeten passen wanneer autochtonen zich bedreigd voelen. Autochtonen hebben hiermee dus meer zeggenschap. Tevens zijn er diverse voorwaarden die autochtonen lijken te stellen aan migrantengroepen. Migrantengroepen moeten participeren, loyaal zijn en geen wangedrag vertonen. Met deze voorwaarden maken autochtone Nederlanders het Nederlanderschap van migrantengroepen tot hun eigen verantwoordelijkheid.