| dc.description.abstract | Onder historici bestaat een debat over of het mogelijk is geschreven geschiedenis op een goede manier te verfilmen. Binnen de context van dit debat tussen ‘history in words’ en ‘history in images’ zal ik onderzoeken of de film The Last Samurai van regisseur Edward Zwick zijn historisch bronmateriaal op een authentieke manier weergeeft. Om dit te kunnen toetsen, maak ik gebruik van de criteria die Hayden White, Natalie Zemon-Davis en Willem Hesling, drie prominente historici op dit gebied, hebben opgesteld als maatstaf voor de inhoud van de historische film. Dit onderzoek heeft de volgende resultaten opgeleverd:
• De makers van The Last Samurai zijn vooral geïnteresseerd in de mentaliteit en de waarden van de Japanse samoerai en spenderen veel tijd aan het zichtbaar en toegankelijk maken van wat deze waarden volgens hen inhouden.
• Bij het vertellen van het verhaal kiezen de makers van de film echter voor een simpel onderscheid tussen goed en kwaad dat geen ruimte biedt aan andere perspectieven of historische complexiteit.
• Hoewel de makers van de film pogingen doen duidelijk te maken hoe men in het verleden dacht, blijft de film grotendeels hangen in clichés en is deze niet kritisch genoeg. De film kan uiteindelijk dus niet als historisch authentiek worden gezien.
De theoretische context van het debat over de geschiedenis in filmvorm is onderzocht, alsmede de historische gebeurtenissen en personen waarop en op wie de film zich baseert, en de kritiek die de film bij het verschijnen kreeg met betrekking tot historische nauwkeurigheid en een juiste behandeling van de Japanse cultuur. Tot slot is op basis van dit onderzoek een analyse gemaakt van het historisch niveau van een aantal kernscènes.
Voor deze scriptie is vooral literatuuronderzoek gedaan, waarbij onder andere biografieën, wetenschappelijke artikelen en historische overzichtswerken zijn gebruikt. Voor de analyse van de film is gebruikgemaakt van de versie die in 2006 op Blu-ray is verschenen. | |
