De Ontwikkeling van Nuance in het Mensbeeld van Kinderen

Abstract

Over de ontwikkeling van nuance in het mensbeeld van kinderen is weinig bekend. In dit onderzoek wordt nuance geoperationaliseerd als een hoge mate van complexiteit in de organisatie van zelfrepresentaties. Deze thesis onderzoekt de ontwikkeling van nuance bij kinderen van 8 tot 16 jaar verdeeld over twee leeftijdscategorieën. Er is gebruik gemaakt van twee datasets, een van Oosterwegel en Oppenheimer (1993) (N = 125) en een nieuw verzamelde dataset (N = 26). Er is onderzocht of de mate van nuance toeneemt met de leeftijd (1) en of er in deze ontwikkeling geslachtsverschillen zijn (2). Uit de Mann-Whintey U-test bleek dat kinderen uit de tweede leeftijdscategorie (12-16 jaar) meer nuanceren dan kinderen uit de eerste leeftijdscategorie (8-12 jaar). Voor geslacht zijn geen significante resultaten gevonden. Resultaten moeten gezien worden in het licht van behandeling en interventie. Het draagt bij aan kennis hoe een psycholoog kan aansluiten op de cliënt, namelijk de mate waarin een kind in staat is gedrag van anderen te begrijpen.