De Sesamstraatcrisis: een thematische analyse van het debat rondom de herprogrammering van Sesamstraat

Abstract

In dit onderzoek wordt er gezocht naar antwoord op de vraag: Hoe geeft het debat rondom ‘de herprogrammering’ van SESAMSTRAAT vorm aan het genre kindertelevisie als culturele categorie? Dit onderzoek wordt gedaan aan de hand van Jason Mittells benadering van genre als culturele categorie waarbij hij stelt dat er binnen genreonderzoek gekeken moet worden naar de context waarbinnen het genre als culturele categorie opereert. Volgens Mittell moet genretheorie gaan over hoe generieke processen binnen culturele contexten opereren, hoe industrie en publiek genres construeren, en hoe genres zowel vloeibaar als samenhangend kunnen zijn. Tijdens het in kaart brengen van die context wordt duidelijk dat SESAME STREET gemaakt werd met een educatieve insteek, in het bijzonder om kinderen uit armere gezinnen voor te bereiden op de lagere school. In Nederland wordt er tijdens het produceren van SESAMSTRAAT meer belang gehecht aan de sociale en emotionele ontwikkeling van de jeugdige kijker. Vervolgens wordt in het theoretisch kader vanuit de hedendaagse televisiewetenschap en politiek geadviseerd aan de publieke omroep om met de tijd en haar publiek mee te gaan en in te spelen op veranderingen zoals vergrijzing en digitalisering. De publieke televisieomroep zou zich meer moeten ontwikkelen tot een publieke mediaomroep waarbij programma’s over verschillende platformen verdeeld zijn en er via narrowcasting ingespeeld kan worden op de wensen van specifieke doelgroepen. De bestudering van het genre publieke educatieve kindertelevisie wordt gedaan door een combinatie van een generieke discursieve analyse en een thematische analyse. Mittell stelt dat de discursieve praktijken van definitie, interpretatie en evaluatie het genre een culturele betekenis en waarde geven. Het discours rondom de herprogrammering van SESAMSTRAAT is daarbij verdeeld in uitingen van de publieke omroepen, uitingen van critici en journalisten in de pers, en uitingen van het publiek. In dit onderzoek wordt, door middel van een thematische discoursanalyse zoals voorgesteld door Victoria Brown en Virginia Clarke, gezocht naar patronen van definitie, interpretatie en evaluatie door instituties en het publiek. De discursieve uitingen worden op een vergelijkende manier onderzocht waarbij patronen van overeenkomst maar ook opvallende verschillen worden behandeld. Het genre publieke educatieve kindertelevisie wordt door de publieke omroepen gezien als breder dan enkel te bekijken via de publieke televisieomroep omdat zij vinden dat het genre met de tijd mee moet gaan en in moet spelen op de digitalisering. Dit in tegenstelling tot het journalistieke en publieke discours die vinden dat het genre op de publieke omroep thuishoort en niet slechts via digitale platformen beschikbaar moet zijn. In het debat rond de herprogrammering van SESAMSTRAAT blijkt dus een discrepantie te bestaan in de constructie van het genre publieke educatieve kindertelevisie.