De Samenhang tussen Rekenzelfconcept, Faal- en Rekenangst, Prestatiemotivatie, en Rekenprestaties bij Havo/Vwo- en Vwo-Leerlingen in de Onderbouw

Abstract

Deze studie onderzocht de samenhang tussen rekenzelfconcept, faal- en rekenangst, prestatiemotivatie en rekenprestaties bij normaal ontwikkelende adolescenten in de leeftijd van 12-14 jaar (N = 108) van een middelbare school in Nederland. Data zijn vergaard aan de hand van de TTA, PMT-K-2, en de Rekenbeleving vragenlijst. Er werd in het huidige onderzoek een significante positieve samenhang aangetoond tussen rekenzelfconcept en rekenprestaties op alle vier de rekendomeinen (meten en meetkunde, verbanden, getallen en verhoudingen), en geautomatiseerde rekenvaardigheden. Daarnaast werd er een significante negatieve samenhang aangetoond tussen rekenangst en rekenprestaties op het rekendomein ‘verhoudingen’. Rekenangst was geen mediator in de samenhang tussen rekenzelfconcept en rekenprestaties. Er is geen samenhang gevonden tussen prestatiemotivatie, faalangst en rekenprestaties. Regressieanalyses indiceerden dat rekenzelfconcept de enige variabele is die verantwoordelijk was voor een significante proportie unieke variantie in rekenprestaties. De resultaten impliceren dat het stimuleren van de gevoelens jegens en het geloof van leerlingen in hun eigen competentie op rekengebied mogelijk leidt tot betere rekenprestaties.