Show simple item record

dc.rights.licenseCC-BY-NC-ND
dc.contributor.advisorBavelaar, H.
dc.contributor.authorHoogenboom, R.
dc.date.accessioned2016-08-22T17:01:23Z
dc.date.available2016-08-22T17:01:23Z
dc.date.issued2016
dc.identifier.urihttps://studenttheses.uu.nl/handle/20.500.12932/23676
dc.description.abstractVanaf de 15e eeuw bindt in veel westerse afbeeldingen de horizon de weergegeven ruimte tot een samenhangend geheel. Als belangrijke lijn in het mathematisch perspectief helpt de horizon via vluchtpunten de compositie te ordenen waardoor een ruimte op overtuigende wijze kan worden afgebeeld. Veel kunstenaars hebben zich er mee beziggehouden en vanaf de opkomst van de fotografie is de horizon ook in foto’s - al of niet zichtbaar - een vast bestanddeel. In de theorievorming over fotografie is over de waarneming van ruimte in een foto betrekkelijk weinig bekend. Wel is door Philippe Dubois de isolatie belicht als gevolg van de uitsnede in ruimte en tijd. Een foto heeft diverse relaties tot zijn omgeving: tot de oorspronkelijke ruimte, de weergegeven ruimte, de ruimte in de foto zelf en de ruimte waarin de foto wordt gepresenteerd. Deze scriptie concentreert zich op de horizon als lijn die de ruimtelijke opbouw in een foto samenbindt. Van drie verschillende, vooraanstaande, hedendaagse kunstenaars uit de modernistische traditie wordt onderzocht hoe ze de horizon in hun fotografisch werk opvatten. Hoe passen ze de horizon toe, wat betekent dat voor de waarneming van de foto en wat hebben ze er zelf over losgelaten? Met als referentie een beknopt overzicht van de horizon in de historie van de schilderkunst en de fotografie wordt nagegaan welke rol de horizon speelt in het werk van Jan Dibbets, Hamish Fulton en Hiroshi Sugimoto. Met behulp van de isolatie volgens Dubois wordt bekeken wat de toepassing van de horizon betekent voor de waarneming van de weergegeven ruimte. Tussen de opvattingen van de drie kunstenaars zitten overeenkomsten en verschillen die iets zeggen over hun werk zelf. Dibbets gebruikt de horizon als middel tot deconstructie van de waarneming van de ruimte en stelt daarmee de waarneming zelf ter discussie. Fulton gebruikt de horizon als metafoor voor het sublieme en stelt daarmee de relatie tot het landschap ter discussie. Sugimoto gebruikt de horizon als metafoor voor de beleving van de tijd en stelt daarmee de tijd ter discussie. Ieder stelt op zijn manier de horizon in de waarneming centraal en stelt daarmee de positie van de beschouwer ten opzichte van grotere ruimtelijke verbanden ter discussie.
dc.description.sponsorshipUtrecht University
dc.format.extent1750938
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.language.isonl
dc.titleArtistieke opvattingen over de horizon in de fotografie Artistieke opvattingen over de horizon in de fotografie. De horizon in het werk van Jan Dibbets, Hamish Fulton en Hiroshi Sugimoto.
dc.type.contentMaster Thesis
dc.rights.accessrightsOpen Access
dc.subject.keywordshorizon, fotografie, Dibbets, Fulton, Sugimoto, perspectief, ruimte, camera, kunstgeschiedenis,
dc.subject.courseuuKunstgeschiedenis


Files in this item

Thumbnail

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record