| dc.description.abstract | Verhalen -zoals films, afleveringen van televisieseries en geschreven verhalen- kunnen verhaalconsistente veranderingen in opinies, attitudes en gedrag van het publiek in de hand werken. Het huidige onderzoek richt zich op een mechanisme dat aan deze narratieve overtuiging ten grondslag ligt: identificatie met personages. Bij identificatie nemen lezers de doelen, plannen, identiteit en het perspectief van een personage over. Er werden vier versies van één verhaal geschreven, waarin twee personages met elkaar in conflict waren. Proefpersonen lazen ieder een versie (N=140). Om de mate van identificatie te beïnvloeden, is het verhaal gemanipuleerd wat betreft het perspectief van waaruit de gebeurtenissen beschreven zijn, en de mate waarin een personage sympathiek overkomt. In de eerste versie werd het verhaal verteld vanuit het ik-perspectief van de advocaat, die hierin sympathiek overkomt. De tweede versie had hetzelfde perspectief, maar werd de advocaat onsympathiek neergezet. Verhaalversie drie en vier betroffen het ik-perspectief van de rechter, die in deze versies respectievelijk sympathiek en onsympathiek waren. De verwachting hierbij was dat het verhaalperspectief (H1), en het al dan niet sympathiek overkomen van de personages (H2) van invloed zouden zijn op de identificatie. Bovendien werd verwacht dat attitudes van lezers na het lezen van het verhaal meer overeen kwamen met de standpunten die werden geïmpliceerd door het personage vanuit wiens perspectief ze het verhaal hebben gelezen (H3), en dat attitudes van lezers meer overeen zouden komen met het standpunt dat wordt geïmpliceerd door sympathieke personages, dan met het standpunt van onsympathieke personages (H4). De bevindingen tonen dat zowel verhaalperspectief, als sympathie identificatie kan beïnvloeden. Enkel het verhaalperspectief beïnvloedde de attitudes van de proefpersonen: lezers accepteerden het standpunt dat werd geïmpliceerd door het personage vanuit wiens perspectief ze het verhaal lazen in sterkere mate. | |
