Voorspellen van Woorden en de Relatie met Inhibitievaardigheden bij Tweetalige Kinderen,

Abstract

Doel: Vorig onderzoek heeft aangetoond dat eentalige kinderen en volwassenen woorden kunnen voorspellen. Dit voorspellingsmechanisme werd onderzocht door te kijken naar het voorspellen van zelfstandig naamwoorden op basis van het horen van een werkwoord. Het doel van de huidige studie is om te onderzoeken of tweetalige kinderen verschillen van eentalige kinderen in voorspellingsmechanismes. Daarnaast wordt ook de relatie tussen voorspellingsvaardigheden en inhibitievaardigheden onderzocht. Methode: Bij eentalige (n=22) en tweetalige kinderen (n=19) in de leeftijd van 4, 5 en 6 jaar werden een eye-tracking taak, de Peabody Picture Vocabulary Test Fourth Edition, de Flanker taak en de Digit Span taak afgenomen. De eye-tracking taak maakt onderscheid tussen een neutrale conditie (bijv. ‘de jongen ziet een grote taart’) en een semantische conditie (bijv. ‘de jongen eet een grote taart’). Resultaten: Voor zowel eentalige als tweetalige kinderen is op de semantische conditie beter gescoord dan op de neutrale conditie. Op inhibitievaardigheden daarentegen scoorden tweetalige kinderen beter dan eentalige kinderen. Tot slot was bij beide groepen geen significante relatie gevonden tussen voorspellingsvaardigheden en inhibitievaardigheden. Conclusie: Eentalige en tweetalige kinderen kunnen op basis van werkwoorden zelfstandige naamwoorden voorspellen. Tweetaligen kunnen beter inhiberen dan eentalige kinderen. Tot slot is er geen samenhang, bij eentaligen en tweetaligen, tussen het voorspellen van woorden en inhiberen. Aanbevelingen: Vervolgonderzoek zou zicht moeten richten op meerdere leeftijden. Er zouden meer tweetalige ouders benaderd moeten worden voor dit onderzoek, zodat er meer diversiteit is binnen de groep tweetaligen. Tot slot zou de indeling en afname van de testen anders ingericht moeten worden.