Het Voorspellen van Woorden Tijdens Taalverwerking door Eentalige Kinderen

Abstract

Achtergrond: Eerder onderzoek heeft aangetoond dat kinderen en volwassenen op basis van het werkwoord kunnen voorspellen welk zelfstandig naamwoord er in een zin volgt (bijv. Altmann & Kamide, 1999; Mani & Huettig, 2012). Het huidige onderzoek heeft als doel te onderzoeken of 5-6 jarige Nederlandse kinderen eveneens gebruik maken van deze voorspelvaardigheden. Daarnaast wordt de relatie tussen voorspelvaardigheden en het werkgeheugen onderzocht. Methode: Aan dit onderzoek hebben 44 eentalige Nederlandse 5-6 jarige kinderen deelgenomen. Om de voorspelvaardigheden te meten is gebruik gemaakt van een eye-tracking taak. De eye-tracker registreerde de oogbewegingen van participanten. Er werden semantische en neutrale zinnen aangeboden. In semantisch zinnen kon er logischerwijs maar één van de plaatjes volgen op het werkwoord (bijv. “De jongen eet de grote taart”), terwijl dit niet het geval was in neutrale zinnen (bijv. “De jongen ziet de grote taart”). Bij beide type zinnen werden twee plaatjes getoond (bijv. taart-target en boom-distractor). Het werkgeheugen is gemeten door middel van de Digit Span taak. Resultaten: Uit dit onderzoek blijkt dat 5-6 jarigen in de semantische conditie significant meer naar het doelobject kijken dan in de neutrale conditie. Er is geen significante relatie gevonden tussen voorspelvaardigheden en het werkgeheugen. Conclusie: De bevindingen laten zien dat 5-6 jarigen gebruik maken van werkwoorden om zelfstandig naamwoorden te voorspellen. Vervolgonderzoek kan zich richten op een andere manier van meten van het werkgeheugen. Nader onderzoek zal moeten uitwijzen of er een verband is tussen het werkgeheugen en andere cognitieve of linguïstische vaardigheden.