| dc.description.abstract | Op 27 december 1979 trokken Sovjettroepen buurland Afghanistan binnen, wat het begin vormde van een tienjarige oorlog tussen de Afghaanse regering, ondersteund door de Sovjet-Unie, en de rebellen, ondersteund door de Verenigde Staten. Ondanks de twijfel en onwil onder de Sovjets om te interveniëren in de maanden voorafgaand aan de invasie, hadden de angst voor een verheviging van de contrarevolutie aan de zuidelijke grens van de Sovjet-Unie, het geflirt van Amin met het Westen en de dood van Taraki gezorgd voor een omschakeling in het interventiebeleid. In het document The Situation in A werd de uiteindelijke beslissing tot interventie bevestigd.
Nadat de Sovjets Afghanistan waren binnengetrokken, veroordeelde de rest van de wereld de actie en volgde er een VN-resolutie die zich tegen de interventie uitsprak. De Verenigde Staten begon vanaf januari 1980 met het heimelijk bewapenen van de Moedjahedien, in hun strijd tegen de Afghaanse regering en de Sovjet-Unie. In de jaren die volgden werd de oorlog op verschillende manieren tegenover de lokale bevolking, de vijand en de internationale opinie gelegitimeerd.
In dit onderzoek is gekeken in hoeverre het gebruik van psychologische operaties en propaganda de rol van de Sovjets en de Amerikanen, zowel in Afghanistan en in politieke-oorlogsvoering, heeft beïnvloed. Daarbij wordt voornamelijk ingegaan op de instrumenten, vorm, inhoud en wijze van verspreiding van psychologische operaties. De vormen van propaganda zijn opgedeeld in communicatie-PSYOPS, print-PSYOPS en broadcast-PSYOPS. Voorafgaand aan het onderzoek zijn zeven frames gekozen, waarna is gekeken of de Amerikaanse en Russische overheidsdocumenten binnen die frames kunnen worden gevangen. Dit zijn het ideologisch frame, het loyaliteitsframe, het geopolitieke frame, het juridisch frame, het Koude Oorlogsframe, het gezichtsverliesframe en het ‘communistisch monster’ frame. | |
