Biobased materialen in de bouw

Abstract

De bepalingsmethode is de norm voor het vaststellen en weergeven van de milieuprestatie van bouwwerken. Vanuit de houtbouwindustrie is er ontevredenheid over de huidige bepalingsmethode. Hout zou worden achtergesteld in vergelijking met conventionele materialen zoals beton. Deze review focust op vier kritiekpunten. Ten eerste wordt biogeen koolstofopslag momenteel volgens de -1/+1 methode meegenomen in LCA's. Dit creëert inzage in de opname en uitstoot van koolstof, maar heeft geen invloed op de milieuprestatie. Van de vele methodes die te vinden zijn in de literatuur, lijkt de meest geschikte methode het meenemen van langdurige koolstofopslag (>100 jaar) als permanente opslag, geïntegreerd in de MPG-score. Ten tweede zijn de end-of-life aannames voor hout en beton discutabel. Het percentage recycling wordt onderschat voor hout. Bij beton wordt 99% recycling aangenomen, terwijl er grotendeels gedowncycled wordt. Als derde kritiekpunt wordt genoemd dat de levensduur van hout onderschat wordt of onvoldoende verkend is. Er is inderdaad minder informatie beschikbaar voor hout, maar de levensduur voorspellingen zijn ongeveer gelijk aan die van beton. Ten slotte verdiept deze review zich in de recyclingsmogelijkheden voor hout en beton. Daarbij blijkt dat er momenteel al veel hout recycled kan worden, er duidelijke verbeterpunten zijn waardoor dit aandeel nog kan toenemen, en er veelbelovende toekomstige recyclingsscenario's zijn. Voor beton blijkt dat het overgrotendeel momenteel gedowncycled wordt tot wegaggregaat. Desondanks zijn er wel innovaties die hoogwaardige betonrecycling mogelijk maken. In conclusie zal de bepalingsmethode aangepast moeten worden om de circulaire aspecten van hout naar voren te laten komen. Op deze manier kan houtbouw bijdragen aan een circulaire economie.