Misleiding in Predestination: De functie van klassieke vertelstrategieën in complex storytelling

Abstract

Vernieuwend onderzoek naar complex storytelling blijft belangrijk aangezien er steeds nieuwe technieken en strategieën worden ingezet om de kijker cognitief te bespelen. In dit bachelor eindwerkstuk zijn de narratieve strategieën die ingezet worden om de kijker te misleiden in de film PREDESTINATION (Michael Spierig en Peter Spierig, 2014) nader onderzocht. De manier waarop de toeschouwer in deze film misleid wordt is bijzonder ingenieus. Ondanks de complexiteit in deze film, is de kenmerkende 4-akten structuur te herkennen waarin de handeling veelal wordt gemotiveerd door doelen van de personages. Tegelijkertijd speelt de film met de klassieke Hollywood conventies van narratieve transparantie waarbij sprake is van een geheel in tijd en ruimte en er een duidelijke relatie is tussen oorzaak en gevolg. Het eerste deel van de film lijkt te voldoen aan deze kenmerken van een klassieke Hollywood vertelling. Hierin wordt echter slechts selectieve informatie gegeven aan de toeschouwer die deze als waarheid aanneemt. Deze selectieve informatie beslaat het gegeven dat de personages één en dezelfde persoon blijken te zijn. Door het gebruik van zowel cinematografie als montagetechnieken en door bepaalde gebeurtenissen in het verhaal, wordt de ware identiteit van veel personages verborgen gehouden. In het tweede deel van de film komt de complexiteit naar de voorgrond door het gebruik van tijdreizen, waardoor oorzaak-gevolgrelaties verwarrend worden. Deze complexe vertelvorm zorgt echter voor opheldering van de story. Dit effect wordt bereikt door middel van temporal frequency en door het tonen van nieuwe scènes waarin belangrijke informatie wordt gegeven. Deze informatie komt naar voren in de vorm van dialogen en in de mise-en-scène.