"Voorzeker, op een dag zal Constantinopel veroverd worden." De waarde van de historische film Fetih 1453 uit 2012 als een vorm van geschiedschrijving.

Abstract

Natalie Zemon Davis beschouwt films die als hun centrale plot gedocumenteerde gebeurtenissen hebben, zoals het leven van een historisch figuur of bepaalde historische gebeurtenissen zoals oorlogen of revoluties, als historische films. De Turkse film Fetih 1453 (2012, regie Faruk Aksoy) kan aan de hand hiervan beschouwd worden als een historische film. In het geval van een historische film zoals Fetih is het onvermijdelijk dat er historische onjuistheden in de film zitten, omdat een historische film gebruik maakt van fictie om het verhaal te vertellen. Wat echter belangrijker is, is of een historische film authentiek overkomt. Zoals Davis aangeeft kan daarvoor gekeken worden naar of de rekwisieten kloppen, of de film de ziel van het verleden goed weergeeft en of de vreemdheid van het verleden goed naar voren wordt gebracht. Dit komt overeen met wat van een historicus verwacht mag worden als het gaat om het weergeven van het verleden. Op basis van een culturele en historische filmanalyse kan echter worden geconcludeerd dat zaken als schoonheid, esthetiek en beleving in Fetih centraler staan dan de historische waarheid. De film is daarmee eerder esthetisch verantwoord dan historisch verantwoord. Als het gaat om de daarin gepresenteerde ziel van het verleden dan moet deze film dus niet op alle vlakken even serieus genomen worden. Fetih geeft wel een beeld van 1453, maar het is geen nieuw perspectief of een grotendeels historisch verantwoorde visie op het verleden. De waarde van deze film als een vorm van geschiedschrijving is daarom niet erg hoog.