Tuinieren als bron voor gemeenschap: een onderzoek naar sense of community volgens deelnemers en niet-deelnemers van stadslandbouw op voormalig braakliggend terrein.

Abstract

Deze masterthesis onderzoekt de gemeenschapsgevoelens van deelnemers en niet-deelnemers van een stadslandbouwproject op voormalig braakliggend terrein. Dit betreft de Cremertuin in de stad Utrecht. Er is gebruikgemaakt van een kwalitatieve onderzoeksmethode, waarbij interviews met initiatiefnemers, deelnemers en niet-deelnemende omwonenden zijn uitgevoerd. De focus van het onderzoek is de sense of community (gemeenschapsgevoel) die al of niet ontstaat binnen een tuingemeenschap en daarbuiten, in de directe buurt. Heeft het project een buurtfunctie of niet? Ter plekke zijn observaties uitgevoerd op vaste tijdstippen. Persoonskenmerken en activiteiten, zijn in het onderzoek meegenomen. Deelnemers is gevraagd in hoeverre het tuinproject verbindend werkt tussen mensen die in elk geval één interesse delen. Buurtgenoten is gevraagd of,en zo ja, in hoeverre de tuin bijdraagt aan een groter gemeenschapsgevoel in de wijk. Uit het onderzoek komt een gedeeltelijk gemeenschapsgevoel bij de deelnemers naar voren op basis van het besloten karakter van het project en de gedeelde interesse. Er is sprake van herkenning en waardering. In de buurt ontstaat geen gemeenschapsgevoel door het project, ondanks de waardering hiervoor. De aanbeveling is om stadslandbouw meer te verbinden met de directe buurtbewoners en om dergelijke tuinprojecten deels openbaar toegankelijk te maken.