"En toen was ik ineens bestuurslid". Een onderzoek naar de motivatie en het soort commitment van bestuurlijk-actieve studenten

Abstract

Dit onderzoek laat zien dat bestuurlijk-actieve studenten het bestuurswerk in eerste instantie niet doen om hun CV uit te kunnen breiden of vanuit andere extrinsieke factoren, maar juist vanuit intrinsieke motivatie. Deze intrinsieke motivatie komt tot uiting in de wens om de psychologische basisbehoeftes aan een gevoel van competentie, verbondenheid en autonomie te vervullen. De bestuurlijk-actieve studenten uit dit onderzoek blijven meerdere jaren actief omdat ze willen blijven leren en omdat zij zich met elkaar verbonden voelen via een bestuurlijk-actieve community. Zij ervaren voornamelijk interpersonal commitment via de bestuurlijk-actieve community en geen commitment aan de individuele organisaties. Dit maakt de keuze voor een specifieke organisatie voor een grote deel van de bestuurlijk-actieve studenten ondergeschikt aan de omstandigheden of voorwaarden waarbinnen zij werkzaam willen zijn: de organisatie moet vooral het vervullen van de psychologische basisbehoeftes faciliteren.

De bestuurlijk-actieve studenten uit dit onderzoek zijn dus weliswaar individualistisch ingesteld, zij doen het bestuurswerk om zelf te leren, maar doen dit grotendeels vanuit intrinsieke drijfveren en vanuit een gevoel van samenzijn in een community van gelijkgestemden. De bestuurlijk-actieve studenten zijn bovendien over één ding heel helder: bestuurlijk-actief zijn is vooral ‘heel erg leuk’.