Traumagerichte en Niet-Traumagerichte Therapie bij Asielzoekers en Vluchtelingen; Invloed van Trauma Exposure en Behandelintensiteit

Abstract

Doelstelling: Het huidige onderzoek is uitgevoerd om meer inzicht te krijgen in welk soort therapie het meest geschikt is om asielzoekers en vluchtelingen met complexe PTSS te behandelen. Er is gekeken of er verschil is in het behandelresultaat van traumagerichte en niet-traumagerichte therapie. Daarnaast is gekeken naar de invloed van het aantal meegemaakte traumatische gebeurtenissen op het behandelresultaat. Tenslotte is onderzocht of er verschil is in het behandelresultaat van poliklinische en dagklinische behandeling. Methoden: De steekproef bestond uit 141 asielzoekers en vluchtelingen die minstens 12 maanden in behandeling zijn geweest bij Centrum '45. Het aantal meegemaakte traumatische gebeurtenissen en symptoomafname van PTSS, depressie en angst zijn gemeten door middel van afname van vragenlijsten. Resultaten: Er is geen verschil in behandelresultaat van de traumagerichte en niet-traumagerichte groep. Het aantal meegemaakte traumatische gebeurtenissen is van invloed op symptoomafname in de traumagerichte groep, maar niet in de niet-traumagerichte groep. Poliklinische behandeling leidt in de traumagerichte groep tot een beter behandelresultaat dan dagklinische behandeling, maar niet in de niet-traumagerichte groep. Conclusie: Al met al kan gesteld worden dat er geen duidelijk verschil is in behandelresultaat van traumagerichte- en niet-traumagerichte therapie. Beiden leiden tot matige symptoomafname. Er is daarom geen reden om asielzoekers en vluchtelingen bij voorkeur te behandelen met niet-traumagerichte therapie. De mate van trauma exposure blijkt van invloed op het behandelresultaat bij traumagerichte therapie. Bij meer meegemaakte traumatische gebeurtenissen is er minder symptoomafname zichtbaar. Dit effect wordt echter niet gevonden bij niet-traumagerichte therapie. Wanneer dit ook uit vervolgonderzoek naar voren komt, kan bij veel meegemaakte traumatische gebeurtenissen wellicht beter voor niet-traumagerichte therapie worden gekozen. Verder leidt poliklinische traumagerichte behandeling tot een beter behandelresultaat dan dagklinische traumagerichte behandeling. Mogelijk is dit een gevolg van het feit dat cliënten in de dagklinische groep voorafgaand aan de behandeling ernstigere PTSS-symptomen hadden dan cliënten in de poliklinische groep.